zajęcia na basenie w szkole podstawowej zdecydowanie pomogły przełamac strach i opanować podstawy unoszenia się na wodzie. w liceum już jakby solidniej ćwiczyliśmy technikę żabki, grzbietu, kraula i delfina. woda stała się moim ulubionym żywiołem. zółty czepek, kurs młodszego ratownika, dużo chlapania było wtedy.
kurs nurkowy chodził mi po głowie wiele lat. nie było jednak na to miejsca, czasu, funduszy, okazji. w latach dziewiedziesiątych trzeba było byc bardzo zdeterminowanycm aby zostać płetwonurkiem. Długie godziny na basenie, teoria, wyjazdy, dobre pół roku aby zdobyc pierwsza gwiazdkę CMASA. Na studiach rozpoczęłam kurs, ale tuż po pierwszych zajęciach, na których nie było sprzętu a jedynie pływanie, straciłam zapał i zainteresowanie. Nie było też wystarczających oszczędności aby zacząć przygodę.
Kurs zrobiłam dopiero w Egipcie, w pierwszych latach otworzenia sie granic Morza Czerwonego na Polskę. 2004 rok. Zachwyt od pierwszego dnia, prezdłużyliśmy wtedy pobyt i zrobiliśmy 2 kursy na jednych wakacjach. I wtedy już każde wakacje były choć trochę nurkowe.
Nurkowanie rekreacyjne w dużych ilościach jest kosztowne. Znalazłam więc sposób radowania sie tym sportem w innym systemie. Kurs divemastera i praca w bazie nurkowej w Dahabie umożliwiły mi dziesiatki gratisowych godzin pod wodą. To właśnie wtedy w mojej głwoie zaświtała myśl, że to chyba był bilet w jedną stronę.
Wróciłam z Bliskiego Wschodu do Polski ale tylko aby przepakować walizki i potem szybko zmierzyć sie z druga strona świata. Ameryka Łacińska. I tutaj zaczęłam już w pełni profesjonalnie pracować jako instruktor i przewodnik nurkowy.
Woda to wspaniały element. Orzeźwia, unosi, dodaje skrzydeł. To relaks, synchronizacja z naturą a jednoczesnie potężny żywioł przed którym czuje respekt i pokorę.
To mój eliksir życia, zdrowia i młodości!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz